Ohw Lord, 16 juni rond de klok van 15 u gebeurde het I jumped! OUT OF A F*CKING PLANE. Op het vliegveld van Seppe in de buurt van Breda had ik eerder die week een duo sprong geboekt en op het moment dat ik uit dat vliegtuig sprong/viel was ik verkocht…. Dit is heaven on earth!
Het vallen aan 200 km/u de wind, het uitzicht en de stilte als je parachute opengaat zijn niet uit te leggen, eenmaal geland was de volgende stap een opleiding doen om solo to mogen springen. De hoofdinstructeur die dag wist me te vertellen dat de opleiding wordt gegeven op 5-6 oktober en zo geschied schreef ik mij in en het was nog lang aftellen van juni tot 5 oktober maar ik had hier ZO-veel zin in. Op de ochtend worden we welkom geheten in de club met een sterke bak zwarte koffie in een ietwat koud lokaal wat aansluit op het clubhuis wordt de les gegeven op een whiteboard met wat video’s op een tv.
De opleiding wordt gegeven door drie instructeurs waarvan twee bij het leger zitten in NL dus yes er wordt gedrild en dit is nodig, want wat vooraf een iets wat rooskleurige “ik word solo parachutist” scenario was word al snel een hele pittige opleiding tot “static line” parachutist. De opleiding wordt in drie delen gegeven van materiaal, sturen, tot de exit en dit wordt per deel zwaarder waardoor het behapbaar is.
In de voormiddag leren we hoe we het vliegtuig verlaten, de basisbeginselen, hoe een parachute opengaat en ook hoe we het peperdure materiaal behandelen. In de namiddag leren we het laden/vallen en de exit te verfijnen, aan het einde van de dag ben ik helemaal gaar en voel ik echt twijfel of ik morgen wel wil springen en of ik wel klaar ben voor het examen, na overleg met instructeurs stellen ze me gerust dat het na een nachtje slapen veel beter gaat.
De rit naar huis herhaal ik de stappen die je moet voltooien na je exit uit het vliegtuig, in de ochtend op dag twee doe ik een uur lang herhalen en als ik aankom op Seppe heb ik het gevoel dat ik het meester ben, end at blijkt na de eerste test simulatie in een “hangend harnas” dat gaf me veel vertrouwen om het examen af te leggen.
Om 12 u is het “D-Day” we moeten het harnas in en we worden getest of we er klaar voor zijn, we worden getest op kennis, stress, handelingen. Het wordt mij na 15 min hangen te veel en ik krijg een korte time-out want ik merk dat het even te veel word na even door middel ademhaling mijn rust terug te vinden word ik nog een keer in het harnas gehesen en worden de laatste testen afgelegd ennnn tromgeroffel, IK SLAAG!!!
Ik ben nu static line parachutist student en we mogen naar boven…..
TOCH niet bummer op de feestvreugde, want het waait te hard en als student mag je vliegen met 5 meter wind per seconden en het zat al tegen de 10,
we krijgen 5 vouwbonnen(deze lever je in na je sprong om je parachutist opnieuw te laten opvouwen) voor onze 5 komende static-line sprongen te komen doen in de komende weken.
Ik was zo gebrand om te mogen springen dat ik vraag aan de tandemmaster waarmee ik vorige keer sprong of hij nog met mij naar boven wil gaan en YES! Hij neemt me mee om toch nog even het gevoel te ervaren, hij laat me heel mijn checklist doen en hij laat me tot net voor de landing sturen waardoor voor mij het laatste beetje onzekerheid voor de eerste eigen sprong weg is!
Nu is het voor mij de bedoeling om A-Brevet te halen en zo meer autonomiteit te krijgen, zodat je echt alles solo kunt doen in de toekomst. To Be Continued!
Groetjes
Daniel Gastronaut
